تا قبل از ارائه Framework شیرپوینت (SPFx) و APIهای CSOM، JSOM و REST بر روی آن، روش متداول توسعه راه‌کارها و برنامه‌نویسی بر روی شیرپوینت SSOM (Server-Side Object Model) بود. که سمت سرور شیرپوینت و با استفاده از C#.NET صورت می‌گیرد. امروزه با توجه به استقبال و پیشرفت توسعه Front-End و Frameworkهایی که عموما بر پایه JavaScript است. به ندرت از این روش در توسعه ماژول‌ها بر بستر شیرپوینت استفاده می‌شود.
بطور کلی پروژه‌هایی که با استفاده از این روش قابل توسعه هستند، عبارتند از:
Web Part: توسعه اجزای وب تا حدود زیادی در این روش منسوخ شده است و فقط زمانی که نیاز به Context کاربر System Account باشد استفاده می‌شود.
Event Receiver: بطور کلی تنها پروژه‌هایی که تاکنون معادلی برای آن توسعه داده نشده است Event Receiverها هستند. Event Receiver در واقع شنودگری هست که وقایع اتفاق افتاده بر روی شیرپوینت مانند اضافه شدن یا ویرایش وب، اضافه شدن یا ویرایش لیست و اضافه شدن یا ویرایش آیتم را کنترل کرده و کدهای تعریف شده را بازای هر یک اجرا می‌کند. البته گردش‌کار نینتکس نیز تا حدود زیادی این نیازها را برطرف می‌کند، اما استفاده از نینتکس در تعداد بالای دیتا و همینطور با حجم بالا توصیه نمی‌شود.
Application Page: افزودن صفحه نیز تا حدود زیادی در این روش منسوخ شده است و فقط زمانی که نیاز به Context کاربر System Account باشد استفاده می‌شود.
Web Service: در صورتی که بخواهیم وب‌سرویس‌های سفارشی در خود شیرپوینت هاست شوند، از این روش استفاده می‌شود.
Timer Job: در صورتی که بخواهیم جاب‌های سفارشی در موعد مقرر توسط شیرپوینت کنترل و اجرا شود، از این روش استفاده می‌شود. مزیت این روش این است که Job ها از طریق Central Administration قابل کنترل هستند.
در این مجموعه مقالات سعی خواهد شد تجربیات تیم شیرپوینت شرکت گلرنگ سیستم در حوزه توسعه شیرپوینت سمت سرور (Back-End) به اشتراک گذاشته شود.
جهت اطلاع از انتشار مقالات آینده، پیشنهاد می‌کنیم در سایت عضو شده یا از طریق فرم “اشتراک در وبلاگ گلرنگ سیستم” در پایین همین صفحه مشترک وبلاگ شوید.
نگارش : میلاد کرابی